Ben! Enkaz olmuþ bir aþkta, Oyuncak arabamý arayan, Gözleri yaþlý bir çocuðum.
Sen! O enkazýn içinde, Belki de hiç bulamayacaðým, Oyuncak arabamsýn.
O! Evimi acýmadan yýkan, Korkutucu,sarsýcý, Beni sinir eden deprem.
Ben;seni sönmüþ bir külden alevlendirdim içimde, Sönmeyecek diye avunurken, Islattýlar iþte ateþlerimi. Sen;yanamadýn bir türlü benle, Uzaktaydýn uzaktaydýn, Hayýr!Ýçimdeydin,benimleydin. Ama O;aldý seni benden, Gayet sakin,soðuk kanlý, Elini boðazýmdan kalbime kadar sokarak.
Oysa ben;seninle bir kolyeyi ikiye bölüp, Boynumda bir ömür taþýyacaktým. Oysa ben;seninle aþký paylaþacaktým daha, Hoþ sohbetli günlere uzanacaktým.
Ama O geldi ve aldý seni benden, Hortlayan bir mezar kaçkýný! Defol git karanlýk diyarlarýna, Sen rüyalarýmda yoksun, Ben seni yok sayýyorum.
O gelince, Ben gidecek miyim? Atacak mýsýn beni ýssýz gecelere? Yapma! Aðlarým, Senin için, Kendim için, Yaþanamamýþ duygularým için...
Ne kadar acýnasý da olsam gülme bana sen, Ben seni habersiz sevdim, Ne senin ne de O’nun haberi vardý, Ýstersen hayatýndan, Geldiðim gibi sessizce giderim. Yalnýz istediðim senden, Benimle alay etme...
*Hercaî* Sosyal Medyada Paylaşın:
Hercaî Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.