atamýyorum içimdekileri yazmak bile rahatlatamaz oldu beni.. nefretim büyüyor hergün insanLara.. korkuyorum bu ruha olanlara.. acýyorum artýk kendini bilmes insanLara.. sormuyorum artýk içimdeki insana.. aðlayamýyorum artýk çocukça.. özLedim eski beni bulan geri yollasa.. sýkýldým artýk ne denli bu olaylardan.. yüreðim dolup taþtý.. kaLdýramýyorum bunca yaþananý.. içim acýyo ve görenLer haLime acýyo.. üzülme diyorlar ama herkez üzmeyi seviyo.. kaLp kýrmak ne kadar basit bi oyun olmuþ.. herkesin diLinde bir söz .. caným yanýyo ve ben artýk yolun sonunu göremiyorum.. korkuyomuyum bilmiyorum ama.. gitmek istiyorum.. arkama bakmadan.. yorulmadan.. sorgusuz suaLsiz gitmek.. içim acýyo ve ben haLa nedensiz seviyorum beni sevmeyi bilmeyenLeri.. iyilik ediyorum onLara üzülmesinler diye.. kendimi aptaL durumuna düþüryorum gibi gözükse de.. herþeyin farkýndayým... zamaným doLuyo.. kum saati ters çevirmiyorum artýq .. zaman doLduðunu da .. çýkýcam bu oyunun içinden.. gidicem yeni oyun bulucam.. beLki þartLarý aqýr gelicek ama.. yanmaya þimdiden hazýrladým kendimi.. burda herkes yakarken.. orda kendi kendimle yanýcam.. týpký içimin kendi kendisiyLe yanmasý gibi.. Sosyal Medyada Paylaşın:
bebeimsin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.