içimde anlatýlmasý güç bi durum war.. haykýrmak istediðimde boðazýma takýlan bir kaç sözcük.. çok zor deðildi bunlarý dile getirmek.. hangi ara o kadar zamaný geçirdim habersizce.. büyüdüm mü sence.. yoksa öðrendim mi yaþamayý sessizce kalemi elime aldýðýmda.. yazmak neden bu kadar zordu sordum kendime? cewap aradým sorusunu bilmediðim boþluklara.. kalbimle mantýðým son doruktaydý.. tam haykýrýcakken çok sewiyorum die... engel oLdu gözlerin sözlerime... oysa tam zamanýydý bunu söylemenin.. susturmuþtun beni...hapsetmiþtin kalbine.. nefes almak için izin istiyordum gecelerce.. yokluðun warlýðýndan daha acýydý belkide.. seni görmek istiyordu gözlerim.. susyordu yüreðim.. sana baðlýydý zaten ... çýkýþ gördüðü tüm kapýlarý kapatmýþtýn giderken.. dönüceðim diye gittiðini sanarken.. aldanmýþým sözlerine kalpten.. seninLe harcadýðým zamana yanarken.. sen gülmeyi öðrenmiþsin baþka kalplerde bensizken... þehrinde uyanmadýðýmý söylemiþsin sewerken.. oysa ben... sen her gece uykuna dalmadan dualar ederdim rabbime warlýðýmý hisset diye saçlarýný okþardý ruhum yataðýnýn baþ ucuna her geldiðinde.. yazdýklarýmý okuduðunda yüz ifadeni görmek isterdim.. hiç sewmedim demiþsin ya ... bana yaþattýklarýný yaþa isterdim.. kendimi kaybettiðim boþlukta.. son bir dileðim war duymaný isterim... beni de götür kaybolan zamana yanýnda... Sosyal Medyada Paylaşın:
bebeimsin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.