DÜŞLERİMİN HÜZNÜ

Düþlerimin Hüznü

ürkütülmüþ bir yalnýzlýktý
anýlarýn girdabýnda
aðlarken buluyordum bir akþam karanlýðýnda
parçalanan düþlerimin hüznünü

bir ömürdü gelip geçen o fýrtýnanýn ardýndan
bir ömürdü küf kokan yalnýzlýklarda yaþanan
Aragon`un Elsa`ya olan aþký gibi

gözlerini arýyordum parlayan yýldýzlar arasýnda
acýtýrcasýna yaþanan, kanatýrcasýna geçen anýlarda
anlýyordum þimdi günebakanýn güneþe olan sevdasýný
Nazým`m Vera`ya aþkýný

yüzün soldu bu kentin hüznünde
kumrular çekip gitti adlarýný verdiði sokaktan
tenimde þiirimin sonsuz dokunuþlarý
hüzünlerle geldi ilkbahar

sarýndým yine halkýmýn en sadýk türkülerine
ürküteceðim yalnýzlýðý
aðlarken bir akþam karanlýðýnda
parçalayacaðým düþlerimin hüznünü

Coþkun Mutlu / Hüznün Þairi
Sosyal Medyada Paylaşın: