Sen býraktýn beni bir baþýma, Sen salýverdin ellerimi... Bu kahrolasý yalnýzlýðý bir it gibi sen taktýn peþime... Senin eserin bu bendeki intikam ateþi Ve þu an aþkýmýn son perdesi,
Seni sonu olmayan bir yalnýzlýkla sevdim, Sen baþka bir yataða gittin, Hançerler saplandý kalbime, Günlerce kan kustum, Aðzýmdan seni anlatmaya çalýþýrken hep kanlar, Dilimden, seni sevdiðimi söylemek isterken küfürler çýktý... Ve sen benim için artýk bittin, Ýyi bak Kahpe, bu gözlerdeki sönmüþ ýþýk senin eserin...
Çýk git þimdi kapýdan, Eðer arkana bile bakarsan, namertsin, Ýhanetin hiç parçalanmayacak bir aynasý var artýk yüzünde... Resimlerine bile baktýðýmda ihanetini görüyorum, Yeterince konuþtun artýk Ve ben yeterince sustum... Þimdi ya geldiðin gibi sessizce, defol git hayatýmdan, Ya da son bir kahpe kurþun sýk kafama, koy beni mezara, ALÇAK!!!
Atakan Akan Sosyal Medyada Paylaşın:
atakan akan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.