Mekansýz bu yaþamak ki hem bana hem sana ihanet dolu.
Senin ilk mýsralarýndý baþladýn yazmaya.
Bende ise söz tükendi kaðýdý karalamaya.
Hatýrlar mýsýn bilmem.
Ýlk ayrýlýk fýrtýnasý vurduðunda ikimizi.
Ne sen masumdun nede ben melek.
Lakin öylesine apansýz sildin ki geçmiþi.
Sen ne söylersen söyle.
Ben apansýz gerçeðim.
Romanda þiirde sende kalsýn ben þiir kadar senin deðildim.
Her acý elbet bir gecede dinmez.
Ama.
Hiç bir gecede bu kadar karanlýða çalmaz..
geçmiþ bizim karanlýðýmýz mý oldu þimdi.
Peki gelecek.
O hala temiz mi?
Bir þarkýda geçerdi þu söz bilirsin.
Biz büyüdük ve kirlendi dünya.
Sen belki dur diyemedin giderken ben-gururundan-
Ben belki geri dönemedim yanarken sen-gururumdan-
oysa þehir.
Oysa hayaller.
Onlar onlarda mý bu kadar yabancý kalmýþtý -bize-
yetmez mekansýz yetmez.
Bir sevda bu kadar kolay bitmez.
Sök çýkar aklýndan ikinci kez gitmeyi benden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.