VAROLUŞ SENFONİLERİ
Yok oluyorum…
Baharýn getirdiði iðrenç kahkahalarý arasýnda..
Eðlenceye endeksli,
Gece hayatý sendromu çaresizliklerinde,
Tüm þölenlere katýlma gayreti,
Kalabalýða karýþýyorum..
Yalnýzlýðýmý meþrulaþtýrmak için…
Sonra tekrar yok oluþumu seyrediyorum…
Anlamsýz bakýþlarýn
Anlamsýzlýðýna anlamlar yüklemeye çalýþan
Ýnsanlara hayýflanýyorum…
Hep daha fazlasýný isteyerek,
Mutsuzluða programlý hayatlar…
Kusuyorum her gün kibirli izdüþümlerimi…
Varoluþ senfonileri,
Kulaklarýmý çýnlatan…
Gerçeðe dönüþmeye çalýþan,
Yalancý haykýrýþlar…
Boðuluyorum…
Mistik kaygýlarýmýn,
Her gün ruhuma giydirdikleri deli gömlekleri…
Susuyorum…
Yanýlgýlarýmdan,
Yanlýþlýklarýmdan,
Piþmanlýklarýmdan,
Kendime doðru kaçýyorum…
Gecenin deminde süzülen gözyaþlarým siyaha çalarken,
Düþünmekten kaçýndým bu kez,
Hayata yenik…
Hayallere tutsak…
Hasretsizliðe hasret…
Kendine yabancý…
Düþlerinden uzak...
Maceraperest ruhum…
Hep ayný varoluþlarýn,
Dönüþümlerine susuyorum…
Kayboluyorum…
Rimbaud huzursuzluðu ruhumda…
Neyi beklediðini bilmeden yaþamak,
Çeliþki belirsizliði...
Vicdan muhasebeleriyle didiþen,
Ruhtan kopan fýrtýnalar,
Ancak tevekkülle son bulabilirdi belki,
Alýþýk olmadýðý bir sükuta aldýrýþ etmeden,
Yaþama hevesi ruhumun.
Sonsuzluða eriþme eriþilmezliðine dokunuyorum…
Uçurum içerisinde çatlamýþ bir dal üzerinden,
Cellatlara seslendim,
Giyotin sipariþi için…
Ölüyorum..
Doðmadan bedenim
Ruhuma gömülüyorum…
Günahlarýyla övünen insanlara öðüt verirken,
Her gün yüzüme tüküren,
Günahlarým gösterildi ruhuma…
Gözlerimde eski günlerden kalma
Bir gözyaþý belirdi
Duygularýmýn liyakatsizliðinden,
Öç almak için…
Ödünç alýnmýþ yalnýzlýklarýmdan arta kalan
Piþmanlýklarým yüzüme vuruldu,
Anladým ki!
Ölmeyi dilenmek için
Sonsuzluðu hak etmek gerekir,
Yaþarken ölmemek için…
Vahþi kadar piþman mýdýr ruhum…
Sonsuz Rahmete hürmette kurtuluþ…
Baþka tesellisi yok ruhumun…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.