OZANLAR

Karanlýk geceye küfür yerine,

Kandil olur ýþýk saçar ozanlar.

Deðer verir inanmýþ gönül erine,

Gel dedi mi uçar ozanlar.



Yüce daðlar olur mu dumansýz, karsýz?

Bir tatlý bela ki kaldým kararsýz,

Kara sevda çeken yiðitler yârsýz,

Kalýnca þiirler yazar ozanlar.



Sevin çektiði bir kara yazý,

Aklýmda sen varsýn, yürekte sýzý,

O yarin ettiði cilveyi, nazý,

Türkiye, þiire döker ozanlar.



Elleri kýnalý, baþýnda tülbent,

Sevenler kavuþur, kavuþur elbet,

Çekilmez olunca bu zalim gurbet,

Sazýyla araya girer ozanlar.



Zamane bozuldu, bedenler hasta,

Gülmeye unuttuk, gönüller yasta,

Beþer arar iken bir ulu usta,

Sevgiyle sazýný çalar ozanlar.



Umut tükenirken kalmadý derman,

Zalim dört bir yana salýyor ferman,

Kalleþ zamanede yiðitler harman,

Olurken ortaya çýkar ozanlar.



Baðbanda bülbülsüz kalýnca güller,

Hayata küsünce yürekler eller,

Zalimin zulmüne susunca diller,

Mýzrabý teline sürer ozanlar.



Kara der bu devran hâlimiz yaman,

Yükümüz aðýrdýr geçmiyor zaman.

Yollarý kaplarken sis ile duman,

Iþýk olur yolu açar ozanlar.



Ç.ÞENER KARA/2009/ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: