seni gördüðüm o ilk akþam aðlayýþýna hüzünler konduruyorum gün ýþýðý görmemiþ açýk renkli bir toprakta kalmýþtý aklým yanaklarýnmýþ bana karanlýðý sevdiren bu aydýnlýðýn içinde sensizlik boylu bir uyku dürter göz pýnarlarýmý bitirim bir yaratýlýþ gerekçesi bu ne ay ne yýldýz ne güneþ ne bulut ne yeis ne umut oradayým gerisizlikte ilerisi dar kapýlý boðuluyorum yoksun...
elvan gülüþüne þaþa kalýþýmda seni görme çocukluðumdu zamaný aþkýna mýhlayan bir semt okulu aðacýnýn gölgesi gördü bunu þimdiki kesik dallarýnýn kansýzlýðý semt okulu aðacý yanýmýzda yok artýk ve bizi izleyen evlerin gülümser duvarlarý þimdi kendimle baþ baþa yetim bir ihanetim sensizlik de aldattý beni koyu hülyasýyla bir baþkasýndaki sesinin sen bana karþý dünyayla yan yana bunu yazmaktan korkmuyorum seni hep özleyeceðimi ve ne kadar sevdiðimi seni özlemeyi
Kaðan Ýþçen
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yaðmuru izleyen çocuklar gibiyim
þiirlerimle
ve
þiirlerimde
bekliyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.