Dün akþam masamýn baþýnda oturdum,
Önümde boþ bir kaðýt;
Yapmak istediðim projeleri döktüm masaya.
Hayallerimi umutlarýmý döktüm.
Kaðýt anlamadý halimden…
Pencereyi açtým bir ara,
-----Karanlýðý koydum masaya!...
Sonsuzluk! dedi masa…
Kaðýt yükü taþýyamadý yýrtýldý.
Kül tablasýný koydum masaya!...
Yarým kalmýþ sigaramý
Üff! Demedi masa.
Taþýdý her üstüne koyduðumu
Biraz sallandý sonra....
Boþ bir kaðýt daha istedi masa
onu da taþýdý.
Üff! Demedi. Sadece biraz sallandý…
"Ya aþklarýn?" diye sordu.
Hadi çiz dedi kaðýt.
Hadi çiz dedi masa.
Çizdim aþkýmý kaðýda.
Yalnýz kaðýdýn bir yaný boþ kaldý.
-------Sordu kaðýt bu kadar mý çizebildiðin?
Sordu masa bu kadar mý üstüme yüklediðin?
Kaðýt yine parçalandý!...
Aþkýmý anlamadý;
Çizgiler güldü halime.
Masa üff bile demeden onlarý da taþýdý!
sadece biraz sallandý....
Serap Baycan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.