Gününü Bilmek Kimin Umurunda...

sustum
acýlarýmý gömüp yüreðime.
kendi mezarýmýn baþýnda
gözyaþýmla sulayýp
geçmiþimi,
sorgulayamadan geleceðimi
umutsuzca baktým ellerine.
keþke...
öpebilseydim gene
o günkü gibi...
keþke
yaþatmasaydým
acýmla sana
bu aðýdý...

sabahlara bensiz uyandýðýnda
gün, gülsün sana gene
olur mu?
aðlamasýn gözyaþýn.
bak, ellerinde ellerim...
gene yanýndayým.
nefesim yüzünde
düþ de olsa...

bilirim bensizlik çok koyacak sana...
yüreðinin duvarlarý sarsýlýyor biliyorum.
benimsin, bambaþkasýn derdin ya...
güllerle beze kabrimi,
ellerinle düzelt topraðýmý.
yüzümü okþar gibi...
hissetmemek mümkün mü....
canözüm, aðlama.

canözüm.
hoþ geldin.
burdayým...
yerim yuvam bura artýk
istediðinde gel...
hep açýk sana hanem,
gönlüm gibi...
ama
sakýn gelme yanýma,
sadece
sula güllerimi
ve git...
kýyamam sana.
gelme yar...
gelme...
býrak eteðimi çocuk,
yaþamayý öðren artýk
bensiz.


SERAP DEMÝRTÜRK ÖZALTUN



www.antoloji.com/siir/media/03/www_antoloji_com_730603_178.WAV


Sosyal Medyada Paylaşın: