Neden hiç istediðimiz olmaz ki hayatta? Neden hep bir çýkmaza girer, çýkmak için çabalar ama çýkamayýp o çýkmazda kayboluruz? Çaresiz, kimsesiz kendi baþýmýza kalýrýz. Gitmek, uzaklaþmak bazense yok olmak isteriz. Hayat niye hep acýmasýz yüzünü gösterir? Herþey iyiyken neden birden kötüleþir? Neden zaman geçtikçe istediklerimiz bizden uzaklaþýr? Etrafýmýzdaki insanlarý birer birer kaybedip yanlýzlýða kucak açarýz? Sonumuz bu mu olacaktý? Ýyi gitmeyen þeyleri düzeltmenin yolu yok muydu? Bir çýkýþ kapýsý bulunamaz mýydý? Sonumuz böyle mi olacaktý? Hüzün ve yalnýzlýkla sürüp giden bir hayat. Biz bu hayatý mý hak ediyorduk...? Sosyal Medyada Paylaşın:
sdf268 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.