Ölü Mevsim

Bir ölü mevsim kaplamýþ ruhu
Ne cemre düþüyor bir yerlere
Ne kardelenler baþkaldýrýyor ayaza

Buz kesmiþ toprak, buz kesmiþ yürekler
Sýrtýný dönmüþ rüzgâr
Solgun, kuru dallara asýlmýþ dilekler

Beklemek sürünüyor tozlu yollarda
Gelmek yok mu gelmek
Hâlâ en uzaklarda

Bin bir emekle kurduðum bahçede
Güller solgun, çiçeklerin boynu bükük
Bülbüllerde hep eski tarihli naðmeler

Alýþtým renksizliðine her þeyin
Tadý arýyorum günlerime gecelerime
Masallarýn büyüsüne hasretim

Neden zor gelir sensizlik
Düþüncelerimde alýþamamak yapýþýk
Neden mevsimim kýþ

Bu yürek hangi büyücünün düþmaný
Hangi kötü büyülere kurban saatler
Bahçe soluk ben mahzun

Hem seni hem kendimi kaybettim
Kelebekler uçuþunda sürekli sessizlik
Bütün yokuþlarda sensizlik iniþlerde bensizlik…

Sosyal Medyada Paylaşın: