Dost diye seçmiþtim seni kendime,
Yazýk ki seninle dost olamadýk,
Asla yenilmedim kendi fendime,
Seninle bir orta yol bulamadýk.
Niye dik baþlýsýn, bilmem ki niye?
Çocuklar her zaman muhtaç sevgiye,
Dostluðundu bana büyük hediye,
Ne yazýk seninle dost olamadýk.
Benimki bir rüya belki de hayal,
Kaybettin bir dostu hülyalara dal,
Sen kimi istersen onlarla dost kal,
Ne yazýk seninle dost olamadýk.
Doðruyu söyledim kaybettin beni,
Nasýl da terk ettin dostça seveni?
Kendine havale ettim ben seni,
Ne yazýk seninle dost olamadýk.
Ben seni kaldýrdým tozlu raflara,
Kulaðým týkalý büyük laflara,
Ýnsanlar her zaman düþer gaflara,
Ne yazýk seninle dost olamadýk.
Ümit’in dostluðu caný gönülden,
Fazla bir þey gelmez artýk elimden,
Çektiklerim benim sivri dilimden,
Ne yazýk seninle dost olamadýk.
Ankara – 03.08.2009
Ümit Zeki SOYUDURU