Ankara'ya Serenat

Dün seni andým Ankara,
Baþým erdi bulutlara.
Tüm kýrýlan umutlara,
Iþýk adýn bil Ankara,
Gözyaþýmý sil Ankara…

Saçlarýný sýrma sandým,
Hacý Bayram’la var andým.
Bir seherinde uyandým,
Huzura durdum Ankara,
Hayaller kurdum Ankara.

Turna kanadýnda telek,
Bulutlarýn yel yepelek.
Elekten geçirdi felek.
Tozumda sýrsýn Ankara.
Yaman bozkýrsýn Ankara.

Ah ki içimde süveyda,
Yârin dudaðýnda veda!
Her hâlinde ayrý eda.
Hüzünler kenti Ankara.
Ýçimdeki derin yara.

Ah Ankara vah Ankara!
Rengine yandým Ankara.
Ýçimde esen rüzgâra,
Bil neden sensin Ankara.
Sar sýzým dinsin Ankara.

Ayazý serin Ankara,
Niyazý dilin Ankara.
Pasýný silin Ankara.
Gönlüme gelin Ankara.
Ýncecik elin Ankara.
Ocaðý yârin Ankara.

Kara bulutlar dolanýr.
Sevenin gönlü bulanýr.
Elâ gözlü peri aðlar,
Semanýn gözü sulanýr.
Pek efe kalen Ankara.

Baðrýmda kanar bir yara.
Yâr gele ki yaram sara.
Emanet gönlüm rüzgâra.
Efil efil es Ankara,
Nefesleri kes Ankara.

Yüreðimde sessiz nara.
Koyamam ki bir kenara.
Sözde deðil özde yara.
Hüzün yumaðý Ankara,
Sevdanýn aðý Ankara.

Gündüz sýcak gece ayaz.
Yüreðine beni de yaz.
Ýçimdeki kutsal niyaz,
Aðarsýn bahtýn Ankara,
Gönlümdür tahtýn Ankara.

Gençliðime mekan þehir.
Ýçimdeki sonsuz nehir.
Adýn geçer yürek erir.
Ömür biter bir gün ahir,
Ayrýlýðýn zor Ankara.
Hasretinse kor Ankara.

Aðarsýn bahtýn Ankara,
Gönlümdür tahtýn Ankara.
Ankara,02.08.2009 Ý.K


Sosyal Medyada Paylaşın: