gök mavi bir atlastý ömrüm kuþlarýn saçlarýný okþayan üveyikten aþk yaseminden meþk düþmüþtü avuçlarýma tuzlu bulut kokusunu yaðmurda severdim denizin her sokaða dört yandan bakan penceresiydim evimizin tellere baðlanacak ne vardý ki uçurtmam oyuncaðý deðil miydin hayat kadar hepimizin
þimdi arkandan sahipsizce ’çözüldüðümle’ kalýyorum mavisini yitiren rüzgar gibi topraða kara çalýyorum
ahmet uysal aðustos/09
Sosyal Medyada Paylaşın:
neşter Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.