Kum Saati
Beni ayýrdýlar en küçük parçalara,
kum oldum.
Hayatýmý fanus yaptýlar,
----Yaþamaya baþladým fanusta.
Adýmý, kum saati koydular.
Ben yön veremedim yaþantýma,
Sadece yaþamýn þeklini alabildim.
Ýnsanlar beni boyayýp sattýlar.
Þu an bir evdeyim.
Hangi ev, önemli deðil
Bir köþeye atýlmýþ bekliyorum.
Küçük bir çocuk alýyor beni parmaklarýna,
evirip çeviriyor.
Mücadele ediyorum yükseðe týrmanmak için
Ama yer çekimine karþý koyamýyorum .
Yoruluyorum!
Teslim oluyorum.
Küçücük bir delikten sýzýyorum.
Küçük çocuðun küçük parmaklarýyla hareket ediyorum.
Nefes alamýyorum yaþam denen fanusta,
Son bir gayretle týrmanmaya çalýþýyorum.
Bu kargaþada karýþýyor tüm organlarým ...
Ben bir kum saatiyim.
Önce hücrelerimden kum yapýlan
Sonra süslenip satýlan.
Gözümü bulamýyorum
dýþarýya bakmak istiyorum bakamýyorum .
Çocuðun parmaklarý yine ters çeviriyor beni,
yine yer çekimine karþý koyamýyorum.
Kaderime razý düþüyorum.........
Camdan gökyüzünü görüyorum akþam olmuþ
Ama yýldýzlarý göremiyorum
Gözüm bu sefer yukarýda kalmýþ
En azýndan buna mutlu oluyorum.
Sonra tarifsiz bir keder!
Nerede olduðunu hissedemediðim kalbim aðrýyor!
Tüm fanus aðrýya bulanýyor ....
Yukarýdaki boþluk bana bu acýyý tattýran
Hiçbir zaman o boþluðu dolduramýyorum......
Gözümün yukarýda kalmasýna aðlýyorum.
Serap Baycan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.