BEYAZ KELEBEĞİN ÖLÜMÜ
Kimbilir yol alýp, ta nerelerden,
Geçerek ýþýksýz pencerelerden
Kendine aydýnlýk bir dünya kurdun
Bir ýþýk halesi aradýn durdun.
Minik yüreðinde özlemi dað dað,
Bir ýþýk hüzmesi, yanan bir çerað...
Nihayet kasvetli bir yaz akþamý
Binlerin içinden bu küçük camý
Nasýl da keþfettin ? Nasýl da buldun?
Bu büyük keþf için belli yoruldun.
Sýrtýna dað yüklü minik pehlivan
Hele biraz dinlen biraz soluklan.
Bir damlacýk ýþýk gördü mü gözün
Ne gecen kalýrdý ne de gündüzün.
Ölümüne sevda ,yakan bir ateþ
Biz havaya muhtaç, sen ýþýða eþ.
Bilmem ne ýþýkta seni cezbeden
Lambayý bulunca geçtin kendinden.
Kabe etrafýnda hacceyler gibi
Döndün, döndün ölümü ister gibi.
Bu ne alevli aþk, bu ne hicrandýr!
Sevdanýn zirvesi belki bu andýr.
Dur küçüðüm dönme!Helak olursun.
Az bekle , derdine derman bulursun.
Heyhat kar etmez ki artýk lakýrdý.
Gaiblerden bir el kalemi kýrdý.
Ferhat mý Þirin’e böyle yanmýþtýr?
Kays’ýnki de aþk mý? Öyle sanmýþtýr.
Nihayet pes etti minik bedenin
Haberi olmadan bir tek kimsenin.
Ölümde hayatýn zevkini sürdün,
Bir öldün beni de binbir öldürdün...
ÖMER ÇELÝK-1992
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.