ISINAMADIK

Güneþ doðdu üzerimize sen ve ben ýsýnamadýk,yaðmur taneleri dökülürken ýslanamadýk,
benim yaðmurlarým ýslatýrken sadece seni,
beni ýsýnamadýðým güneþ yaktý kavurdu,
geceler sýðýnaðým oldu,ay sýrdaþým,dipsiz kuyulara attým çýðlýklarýmý yusuf misali,
günün geceye akýþýný izledim izbe ve karanlýklardan bir yarasa misali,
fotoðraflar silindi hep gözlerimden,
silüetler belirdi gecenin ortasýndan
ve sen ýslandýn benim yaðmurlarýmda geceye aldýrmadan,
hayaletler dolaþtý ýslak gözlerimin önünde ve ýsýnamadýk doðan güneþte,
yine ben yanýp kavruldum o güneþte ama ýsýnamadým,
yokluðun saldýrdý tüm hücrelerime,
boðuldum çýrpýndým ama kurtulamadým,
seni anlattý gecem ,
ay konuþtu yýldýzlar ve ben dinledik,
aðladýk hep beraber ay aðladý
melekler sildi ayýn gözyaþlarýný
ben aðladým
seni aradým kuruyan gözyaþlarýmda
dipsiz kuyularda buldum kendimi çýðlýklarýmla
ve güneþ doðdu
ay ve yýldýzlar gittiler birer birer
onlardan gözyaþlarý kaldý bana
anladýmki
benim yaðmurlarým onlarýn gözyaþlarýydý
seni ýslatan
Sosyal Medyada Paylaşın: