DÜNYA MUHABBETİ
Bir hâlden bir hâle kaçýncý sefer,
Ölüm yolcusuyum doðduðum zaman.
Makamým kulluktur, rütbemse nefer,
“Elest” nidasýný duyduðum zaman.
Beþeri zaaflar baþa gelince,
Nefsime fiziki hazlar verince,
Gýdasýný versem yerli yerince,
Ýçine çekiyor koyduðum zaman.
Dünya muhabbeti beynimi yýrtar,
Külfetim çoðalýr, mihnetim artar,
Ya Rabbi nefsimin elinden kurtar,
Onun buyruðuna uyduðum zaman.
Suyumu içerken, aþýmý yerken,
Ýsyaným baþlýyor “Hamd olsun” derken,
Kanaat mülkünde yaþamak varken,
Açlýðým baþlýyor doyduðum zaman.
Hidayet ehlinden gelince hüner,
Dalgalar daðýlýr, fýrtýnam diner,
Güneþ gökyüzünden gönlüme iner,
Zulmeti ýþýkla boðduðum zaman.
Sanýrdým et, kemik, iliðim, kaným,
Ten acý duyarmýþ, deride caným,
Ehli harabata döndü niþaným,
Beden gemisini oyduðum zaman.
Aþka yenik düþtü azgýn gururum,
Dost nereye koysa orda dururum,
Yaralý kalbimde huzur bulurum,
Þeytaný baþýmdan kovduðum zaman.
08-03-2008………..Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.