Gök baðýrdý yine yaðmura: - Bu akþam yað / ma yok , kýzýyorum sana! Ben duyuyorum Ya sen?
Yaðmur ;çýrpýndý, afalladý ansýzýn Birden boþaldý bardaðýndan Ben görüyorum Ya sen?
Bu kez toprak fenalaþtý; - Yeter !! ciðerimi sökmeyin artýk... Dayanamadý saldý kendini Ben gibi Ya sen?
Sonra büyüklendi gök; - Son kez ... - Son kez söylüyorum kes artýk!! -Tamam ... dedi yaðmur, kuruyorum artýk Olan topraða olmuþtu... - Tutunacak dal mý býraktýnýz? ve býraktý kendini yaðmurun korkak gözyaþlarýna Gözlerim gibi, Ya sen?
Büyüklenme sende yar, yað topraðýma azar azar Affetmek zor mu bu kadar? Varsýn gözyaþlarýmda korksun... Yolda koyma yar, inan ciðerimi eller kazar
Sosyal Medyada Paylaşın:
EYLÜL GÜNEŞİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.