Yaþýyoruz hayatý..
Kimi emek ile öder hayatý
Diðeri alacaklýdýr mevsimlerden
Gürül gürül yað
Hayrýna dokunsun alametin
Sahraya dönerken takvim yapraklarýn
kaybolur ayak izlerin ýslanýrken
hep ucundayýz saatlerin
önümüzdeki ucurumdan ha düþtü düþecek
nefesimiz
bekle siftahýný sabahlarýn
tensel bir acýdan yeniden doðacaksýn
geçmiþten kalan düþüncelerin
bu güne yankýlanan çaresizliðiyle
hep sonundayýz hayatýn
Adýmsýzlýðý öne çeker gibi zýplýyoruz öbür ana
üstümüze yaðan yaðmur bedenimizde ter
güneþimiz yandýðýmýz keþkelere hayran
hep son anlarýný yaþýyoruz hayatýn
kapýmýzda geçiþ eksenimiz olan ölümü
görür gibi