BU ŞEHİRDEN

Buðulu gözlerle kendimi uðurlarken,bu þehirden...
Yüreðimdeki acýlarý törpülüyor,kaldýrým taþlarý...
Þimdi kimler dindirecekti,gözlerdeki yaþlarý...
Kaç yalnýzlýkla geçtim,þehrin gecelerinden,
Issýzlýðýma düþüyor,bir baykuþun uðursuz sesi,
Kimbilir kaç yalnýzlýkla geçtim,þehrin gecelerinden...
Sessizlik ve karanlýk pusu kurmuþ yoluma,
Her biri baþka alemdi,iniyordu tepemden..
Yalnýzlýðý seçtim,gece fecre dalarken,
Bu kaderim olamazdý,sessizliðe aðlarken,
Ürkmedin,uyanýk kaldýrým taþlarýndan,
Ve süküt dolu bakýþlarýndan,
Sessiz bir çýðlýktý,geceyi delen...
Uykular akýyordu,devasa apartmanlardan,
Bir ben yürüyor,birde önümdeki kaldýrýmlar...
Taþlar sýralanmýþ,kaldýrýmlarý örter,
Gündelik ayak izleri birbirini döver.
Kimbilir kaç ayak izi diðerini böler.
Bir meyhane kemancýsý,inceden geceyi deler.
Sensizlikle aylar,yýllar,seneler geçmiþti seneler...
Kaldýrým taþlarý,gecenin efkarýný dinler....


Sosyal Medyada Paylaşın: