Hüzün çiçekleri ektim; beyhude gönlüme Geçip gitti ömrün bunca yýlý, biçarelikle Oysa ki hayat dolu olmak vardý bu çehrede Zamanýn vefasýzlýklarýnda boðuldum...
Yüreðim kafeslenmiþ farkýnda olmadan Dostlarýmýn farký kalmamýþ düþmandan Yoruldum artýk alacakaranlýklardan Nefes almak mý beni bunca yoran...?
Hüzünlerimi sakladýðým limanlarým vardý Onlarda gönlümden bir bir demir aldý Biçare yalnýzlýðým baki kaldý Kýrýldý gönlümün kolu kanadý...
Kifayetsiz kaldý aklým, kaderimin iþine Sayýklar oldum vefasýzlýklarý düþümde Hüzünlerimi yeþerttim, çiçek bahçemde Bir yudum suyun sadeliðinde...
27.07.2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
KİOS_79 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.