Senin İçin Öldüm Gülüm

"Ölmek son deðildir gülüm,
Ölüm; kavuþmaktýr sevdaya.
Ve yüreginle gurur duy ki;
Bedenini korkmadan ölüme
Senin için seren bir sevdaya sahip. "

Bir akþam vakti,
Gözlerine yýldýzlarla düþüp
Yüreðini " yüreðimle " yýkayacaktým.
Her gülüþünde,
Gözlerinde yeniden açan baharlara,
Delicesine gözlerimle sarýlacaktým.
Geldiðimde,
Yangýnlar içinde gördüm yüreðini
Alevleri kuþanýp gözlerine,
Kibritsiz tutuþturmuþsun denizlerini.
Ölümü kazýyýp kirpiklerine,
Kuru toprakla kavuþturmuþsun
Vuslat yolcusu dizlerini.

Gözlerini alevle avuçlarýma düþmüþken
Kirpiklerim kuru kalýr mý sanýyorsun ?
Gidiþini bin hançer diye
Yüreðime delicesine sürmüþken
Bedenim yaþar mi sanýyorsun ?
Vurma hançeri yüreðime,
Akýtma yüreðini ellerime.

Senin yerine,
Ben diz çökeyim Azrail`in gölgesine.
Senin yerine,
Ben göçeyim ateþin sinesine.
Bir tek söz söylemeden sus ne olur.
Bir günahýna bedenimi serecek kadar
Bir acýna yüreðimi közleyecek kadar
Seviyordum seni.
Yüreðimi " yüreðine " emanet edip
Daraðacýndaki urganlarýný
Senin saçlarýn bilip
Senin yerine,
Gülümseyerek ben ölmeliyim gülüm.

Ve bir gün gelirsen yanýma,
Yeni açmýþ kýr çiceklerini ser üzerime.
Dokunmak istersen topraðýma,
Yüreðinle dokun üþüyen tenime.
Sorma ne olur neden gittin diye,
Bir nefeslik ömrüm vardý;
Cennet kokulu sevdana yüreðimi adayýp
Senin için öldüm be gülüm.

03 Haziran 2006 14.45

Ýsmail Sarýgene

Sosyal Medyada Paylaşın: