* Y a b a n c ı *
Nedir ayrýlýðý yaratan, insaný insandan ayýran
kimdir bu kurallarý koyan?
düþündükçe piyano tuþuna dokunur içim
duyup da görmediðimiz bir yerdeyiz
umutlarým daðýlmýþ,kokusu yok memleketimin
yorgun bakýþlarýyla sarkmýþ pencereye
eriþilmez bir duyguyla yüreðimi daðlýyor.
Hep o kentin düþüyle yaþadým
döküyor gurbet duvaðýndan,çalýnmýþ gençliðim
anýlar,özlemler bir devrimdir gurbtimde
mataramdaki suya yedi tepeli Ýstanbul’u ekledim
göðsümde bir toprak, kokusu Anadolu’dan
hýþýrtýsýný duyuyorum denizlerimin
bozkýrlar,menekþe tarlalarý,balýkçý tekneleri
ey, anýlarýn gardiyaný,ben senin deðerini bilemedim.
Ben memleketimin çakýl taþlrýndan biriyim
görüyorum hissediyorum yankýsýný daðlarýn
doyasýya bakýyorum uzaklardan geçen turnalara
kavuþmak bir yemindir,bir hasrettir dudaklarda
yaðmur yüklü bir bulut gibi,uçar giderim zamanla.
Geçmiþ yýllarda kalan bezginliðim,anýlar rýhtýmýnda
acýlarýn uðultusu birikmiþ
savrulmuþ yollara bir elem yeliyle
mazideki piþmanlýklar devrile devrie yýkýlýyor
bitmiþ bir aþkýn öyküsünü çalýyor tambur
naðmelerinde keskin bir býçak
dokundukça acýtýyor yaramý
doruklarda unutmuþ çocukluðum
bir volkan gibi, özlemiyle erircesine
ey, vuslatý yarým yarým kalan çocuk,
ses ver bana, o yitik kuytularda,
unutma ki,
bir zamanlar, seni deli gibi sevdiðim, o yabancý benim.
Nuri Daðdelen
Özdere- Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.