Kapalı Şiir

Doðdu kýþ ortasýnda bir kýzgýn güneþ,
Zemheri ayazýnda, kavurdu bizi.
Kopardý tüm baðlarý bir büyük telaþ,
Hey Hak! Dört bir yana savurdu bizi.

Ýstemem senin olsun hanlar, hamamlar.
Kurtarmaz maderini sýrlý makamlar.
Halk ile hasbýhal bilmez adamlar!
Hak ile adaletten ayýrdý bizi.

Haddimizi bildirip öteye itti.
“Batýrayým” der iken; aslýnda battý.
Kuþ tüyü yataðýna uzanýp yattý.
“Kervan geçmez daðlarda”, kayýrdý(!) bizi

Keserlerin aðzý hep, kendine yontar.
Adalet terazisi; bir bozuk kantar,
Boþ kefe bir tarafta, tarttýkça tartar,
Vaat dolu ambarlar, doyurdu bizi

Kanatlandýk gideriz, arþ-ý alaya.
Bu haller, baþýmýzý, sokar belaya.
Ýki de bir davetkâr sanki molaya;
Taþ koyup tekerlere, devirdi bizi.

Farkýndayým, birazcýk kapalý oldu.
Aslýnda bu derbeder; doldukça doldu.
Bu uðurda nicesi “belayý” buldu.
Gammazlayýp hâkime buyurdu bizi












Sosyal Medyada Paylaşın: