BU ŞİİR ,ÇARMIHA GERİLEN HAYALİN SON SÖZLERİDİR.

bu ben deðilim,
baþýný kaldýrýp
öyle saatlerce
yýldýzlara bakan yaz gecelerinde
dilek tutan kayan yýldýzýn yokluðuna.
gün ýþýðý ilk düþtüðü anda,
sabaha yetiþtirdiði nefesini sevmesi gibi az sonra ölecek hastanýn.
garip gelir bana.

hastanýn gözü saatte beklediði sabah deðil /sabah sandýðý
öldüðünde sakin /gece ölünmezmiþ gibi/rahat
ölülerde karanlýktan korkarmýþ meðer
öyle aklým baþýnda gittikçe küçülen güzel yüzüne bakmýþtým.ölen babamdý
"artýk acý çekmeyecek" diye geçirmiþtim içimden.
neredeyse rahatlayarak
ne bir damla yaþ,
ne bir feryat.
"artýk çekmeyecek "
acý çekmesine dayanamýyordum.çünkü ölmesine razý..
...
bilirsin aklým baþýmdadýr herzaman
her zaman ukala,bilmiþ
ve hep duygularýný akýlla köreltmiþ
bu þiir kör kuyulara attýðým
üzerine taþlar yuvarladýðým
yüreðimin çýðlýðýdýr
olsa olsa
böyle bil.

nasýl anlatsam
bir yol ne zaman yol olur/ ilk geçen kimdir?
yollar yolcularýn/yolculuklarýn izlerini taþýr.
ve yüreðidir.
ben her gün yeni yollardan geçiyorum
hiç basýlmamýþ,hiç çiðnenmemiþ
ardýnda belki,
bir umut..
þiirimin sesinden sür izimi
bu ben deðilim /ben bu deðil.
bu þiirin sesi.



her seferinde bahse tutuþuyorum düþlerimle
aklým hep bir adým önde
tam ortasýndayken bahsin yýrtýlýyor gökyüzü/paramparça bulutlarým
denizlerim çekiliyor birden
yollarým bitiyor.
sözcükler
tükeniyor.




bu ben deðilim,
bu þiir heveslisi bir çocuk
bildiðin "küçük kardeþ"
söyleyemediðim türküler dilimde.
hepsini öðrendim artýk sular gibi
"geleceksen bir gün düþüp ardýma
ele deðil yüreðine sor beni"


bu ben deðilim.
bu þiir sadece,
çarmýha gerdiðim hayalin son sözleridir.

















Sosyal Medyada Paylaşın: