SAĞANAK ZAMANI YALNIZLIĞA SIĞINAN KADIN !!!
Kavaklardan örülü bir yol uzanýr boylu boyunca
Kadýn yürür adým adým geceye.
Elinde solmuþ bir demet yasemen
Gözlerinde kilitli yaþlar.
Kavaklarýn ortasýnda yolun baþucunda
Tüketir saatleri.
Uçuruma sürükler rüzgârý,
Fýrtýnayý estirir donuk bakýþlarý.
Sonra bir kelâm etmek istercesine
Uzanýr boylu boyunca gökyüzüne.
Uzanýr da, eriþemez,
Zamaný gelmemiþtir belki de.
Kulaðýnda bir naðme sýzlar
Gümüþselvili denizler yankýlanýr düþüncelerinde.
Derin gözlerde bulduðu mutluluk
Birden depreme kapýlan bir aþk…
Gölgesiyle yaþamayý da, elbet öðrenir insan,
Yeter ki tutunmayý bilsin hayatýn korunaklarýna.
Önce baþý eðik saçlarý daðýnýk bir kadýn,
Sonra âþýk ve bitimsiz aþkýnýn kurbaný.
Bir kaderin ortasýnda; eðik, çapraþýk, simetrik olmayan düzlemde bir yaþam
Sonra yolun ucunda bir taþa oturup hýçkýran sessizlik…
Kulaklarý ve gönülleri saðýr eden bencilliðin maðduru
Ellerinde solan yasemen, akrep ve yelkovanda susan yürek.
Derken bir saðanak boþalýr gökten alabildiðine dolu, alabildiðine taþ
Yüreðini kanatýr yokluðunda bu dolu.
Geceye ilerleyen ay solgun,
Birden eðilen boynunun üstünde, kasvetli bir baþ.
Birden coþar gök,
Gösterir marifetini bulut.
Yýldýrýmlar düþer kalbine,
Saðanak zamaný, yalnýzlýða sýðýnan kadýn.
Yalnýzlýðýn ceplerinde bir mektup,
Ne son ölendir bu, aþktan,
Ne son sürünendir,
Saðanak zamaný, yalnýz göklere sýðýnan kadýn.
Þimdi nerede mi dersiniz,
Baþucundaki taþta gizlidir sýrrý:
Acýsýyla ölmeyi de, elbet öðrenir insan,
Saðanak zamaný, saçlarýnda çiçekler açan kadýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.