Satýrbaþý kafelerde oturdum sabahlara kadar Sohpetlerinde yoktun biliyor musun Ýzlerini kaybettiðim masalsý kahramanlarýn Yorgun savaþçýsýydým Çýkarýyordum her dizeden seni Her hecesinde Kýrýk dökük mücadelemin silahýydýn Ben vuruyordum sense ateþ ediyordun
Satýrbaþý kafelerde oturdum sabahlara kadar Acaba dinecek miydi sabah olunca bu savaþ Gün doðumuyla ben de doðacak mýydým yeniden Bilmiyordum Tek bildiðim Biten ve bitmesi gerekendi. Aðýrdý sözcükler Yerine mýhlanmýþtý adeta Çýkmayacak mýydý yoksa yerinden Vazgeçmemeli dedim kendime Devam ettim
Satýrbaþý kafelerde oturdum sabahlara kadar Her devamýnda geliyordun iþte Yaþanan ne varsa bitmeliydin Küskün ve kararlý olmam gerektiðini biliyordum sadece Vuruyordum sense ateþ ediyordun Ölmemeliydim.. Kalem kurþun olmalýydý Sözler bir can Artýk sefer dönüþüydüm Yorgun ama zafer kazanmýþ
Satýrbaþý kafelerde oturdum sabahlara kadar Son dizeyi de yok ediyordum iþte Günde doðmuþtu artýk hecelerde biterken.
KATRE Sosyal Medyada Paylaşın:
Sernur Kekik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.