Sensiz bir gecenin karanlýðýndayým yine... Korkuyorum.. En ulaþýlmaz uçurumun kenarýndaymýþým gibi.. ayaklarýmýn altýndan taþlar kayýyor.. Sanki her an biri itecek gibi.. Çýðlýk atýyorum kimse duymuyor.. Sonra gökyüzüne bakýyorum..tek gördüðüm sen..öylesine güzelsinki.. Yýldýzlar sarmýþ etrafýný, senin ýþýðýnla parlýyorlar..Ellerini uzatýyorsun.. Korkma gel,gel beyaz papatyam diyorsun.. Uzanan el seninse,sensen gel diyen, gelirim bebeðim.. Attýðým adým ölüme götürse bile....
Safiye Özgöç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Beyaz Papatyam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.