Bir özlem vardýr, Uzaklardaki Çok sevdiðin insaný anlatýr, Kimi zaman özlem kelimesi…
Bir özlem daha vardýr ki, Yaný baþýnda dâhi olsa, Görmüþ olsan da beþ dakika evvelinde, O hep uzaktadýr, Aslýnda uyuyor bu da Özlemin ilk tanýmýna…
Fakat bir farkla; Tezat ve de abstre, Yanýnda ama uzakta… Bu özlem ki en çok can yakan akan kaný çaðlatan, Yine de, o sürmeli gözlerin Tatlý anlayýþýyla, Baðlar beni bu hayata… Ýnsana öðretir, düþlenmeyen gerçekleri, iyisiyle, kötüsüyle, Mesafelerin karmaþasýyla, Özlemek..! Efe Ulaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
efeulaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.