Hep Karanlık

Belki de hiç sabah olmayacak bu gece.
Yýldýzlarý seyrederken aklýma geleceksin.
Hatýrlayacaðým tanýþtýðýmýz günü,
Çýðlýklar kopacak yüreðimde.
Birazcýk üzüleceðimi sanma,
Kýyamet kopacak benim için.
Bir denizin maviliði gelecek aklýma,
Coþkun sularda kaybolacaðým belki de.
Sabah olmayacak,
Güneþ doðmayacak,
Ýnsanlar beni unutacak,
Artýk sevenim kalmayacak.
Ben yine sensiz,
Yalnýz ve çaresiz yaþayacaðým gecelerde,
Yüzümü çevireceðim doðan güneþe,
Ama aydýnlatmayacak,
Bana gülümsemeyecek,
Benim için hiç sabah olmayacak.
Ben hep o karanlýk gecede yaþayacaðým,
Unutulmuþ, terkedilmiþ bir hâlde.
Ben yine aðlayacaðým,
Seni düþüneceðim damlayan gözyaþlarýmla.
Ben hiç unutmayacaðým karanlýðý.
Yaþamadýðým mutluluða,
Yaþamadan dünyaya veda edeceðim.
Ben hâlâ seni unutmayacaðým.


Sosyal Medyada Paylaşın: