Sabahlarý artýk sevmiyorum ,Uyandýðýmda Günaydýn diyenim Kahvaltý soframý hazýrlayaným Ve evden çýktýðýmda Kapýdan beni uðurlayaným Peþimden el sallayaným yok artýk. Ve, ben kimseye ‘akþama eve erken gelirim’ diyemiyorum
Akþamlarý da artýk sevmiyorum; Eve döndüðüm de, ne karþýlayaným var Nede(varsa) elimdeki paketleri alan Güler yüzle, tatlý dille ‘hoþ geldin’ diyenim yok artýk.
Geceleri de sevmiyorum; Seyredemiyorum balkondan yýldýzlarý Bir yýldýz kaydýðýnda hayýflanamýyorum
Daha doðrusu ben sensizliði sevmiyorum Sensizlikte, gündüzüm kurþuni Gecem katran gibi karanlýk Odam buz yýðýný gibi soðuk Ben içinde donmuþ gibiyim. 08 /07/200 Orhan ERDOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Orhan ERDOĞAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.