Prangalar ve Sen...
Prangalara vurulmuþ ayaklarým
Zamansýz bir hedefe zincirli bedenim
Küçük bir kum saati elimde
Sonsuzluðu si mgeleyen…
Ve ben uçlarý kemirilmiþ mektuplarýmý okuyorum sessizce..
Arsýz acýlar doluyor ciðerime
Hava diye sensizliði soluyorum
Bu yýkýk duvarlar arasýnda…
Gecelerin daðýnýklýðý, kalabalýðý
Sýðmýyor ellerime…
Bastýðým uçurumlar
Pýhtýlaþmýþ kan gibi sarýyor ayaklarýmý
Vücudum kanýyor..
Görüyorum..
Dokunuyorum..
Aðlayarak geçtiðim yabancý sokaklar geliyor aklýma...
Gözlerimi kapatýyorum ve bu kez
Dar parmaklýklar ardýnda aðlayan bir kýz çocuðu giriyor düþlerime
Savunmasýz, sustukça eksilen…
O an sarýlýyorum bir kez daha sana
Boðmak istercesine yakýcý geceyi…
Parmaklarýmýn arasýndan kayýp giden
Sancýlar gibi..
Bende yorgun büyüyen sen gibi..
Mucizelere inanmayan sihirbaz gibi..
Kovuyorum geceyi koynumdan
Umutsuzluðum ödüllendiriyor beni..
Gömüyorum ölümsüz bakýþlarýmý koynuna
Ve kadehlerde kalan dudak izleri gibi,
Yüzünün en güzel yerinde
Misafirin oluyorum
Tenine sinmiþ aþk kokusunun içinde…
Sosyal Medyada Paylaşın:
kutup karanfili Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.