YİTİK ŞEHRİN YİTİK SEVDALARI
I.
Korkuyordum,
Yitik þehrin yitik adamý olmaktan
Gece karanlýðýnda
Sessizce yürürken kaldýrýmlarda
Düþünüyordum
Yapayalnýz ne yapardým, yapayalnýz bir þehirde
Yitik þehrin gölgelerine sýðýnýrken yitik sevdalar
Susuyordum
Ýçime düþüyordu yeniden, körelttiðim ah’lar
….
Bakýyordum
Simsiyah gecede karanlýk pencerelere
Iþýk deðildi aradýðým
Bir silüet vursa camlara yeterdi
Kimsesizliðimi unutturmak için
Düþüyordum
Uçarcasýna uçurumlardan yorgun gecenin koynuna
Ve aðlýyordum
Yitik þehrin yitik sevdalarýna
…..
Unutmuyordum
Ne seni ne bu þehre dair hiçbir þeyi
Adýn kazýlýydý duvarlarýnda
Her bir harfi için yakardým bu þehri bir zamanlar
Sus düþürdün dilime,
Konuþmak vebal gibi aðýr þimdi
Anlýyordum
Gözlerim kör, kulaklarým saðýrdý
…..
Bekliyordum
Gelmediðin yollara kahrederek
Aynalara küs, sokaklara düþmandým
Bunalýyordum
Garip hayaller içinde þaþkýn
Yoktun,
Arýyordum
Þehrin yitik gölgelerinde kendi adýmý
II.
Terk ediyorum þimdi yitik þehre gizlenen sevdalarýmý
Nafile arayýþlara son veriyorum
Tüm gölgeler senin ve gece evindir artýk
Yalnýzlýk baðrýnda yanan ateþtir
Arzularýn umuttan yoksun
Gözlerini dikip de yollara bakma artýk
Bitti yolcusu, kapandý kapýlarý yitik þehrin
Geride bir tek yalnýzlýk kaldý sana
Seslenebileceðin
III.
Korkmuyorum
Artýk yitik þehri sessizliðe terk ettim
Yüzümü çevirdim ufuklara maviyi içime çekiyorum
Hayallerimi yeþil düþlerime baðladým
Umut heybemde en kýymetli hazinem
Ve hayata yeniden baþlýyorum gülümseyerek
Anmýyorum
Yitik þehrin yitik sevdalarýný
…..
Dün uzaksa da bu gün’den, yarýn yakýndýr bana dün’den
Artýk aldýrmýyorum.
Hüseyin AKOVALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.