gecelerin en karamsar saatindeyim sessizliðinde yürüyorum kalabalýðýn saat durmuþ insanlar solgun yüzlerinde bir gülümseme eðlenmek güzel þey her halde saklambaç oynayan çocuklar gibi kafasýný çýkarýp geri çekiyor tekrar gamzelerim anlamýyor ne yaptýðýný yadýrgýyor kendini sanki her gün üzerinden geçen hüznü istiyor belki aðlatasý bir þarkýnýn derinlerine inen bir þiirin gördüðünde kahreden bir manzaranýn tüm bunlarýn etkisini istiyor belki aksýn diyor tekrar üzerimden gözlerden gelen hüznün elçisi ne bir gülümseme mutluluðun habercisi ne de bir coþku kalabalýk caddelerde yanlýz yürüyen adam ne derdi var kim bilir bakan anlamaz derdini soran hiç olmaz sýkýldýðýnda yanlýzlýðýndan ýssýz evine geri döner heyecanla..
kalabalýðýn içinde yürüyen adam.. hüzün bahçesinden kopardýðýn gülleri göz yaþýyla sulama..
Sosyal Medyada Paylaşın:
uhud Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.