DİLEKÇE 3

Cumhurbaþkanýna yazayým, dedim.
Hüsran yaþamaktan korkarak durdum.
Yine fare tutmaz uyuþuk kedim,
Þu koca kafama þaþarak vurdum.

Ben kimim ki beyler dikkate alsýn?
Beþ yýlda ararlar geçerli pulsun,
Onlar birbirini korur sen çulsun,
Hayallerimi hep doðruya yordum.

O koskocaman son devletin baþý,
Çok makam sahibi halkýna þaþý,
Hareketlidir göz üstünde kaþý,
Sýradan kullarý kim arar? Sordum.

Yeþermeden hayal kökünü kýrdým,
Mezarým görecek çözülmez sýrdým,
Ahmak olduðumun farkýna vardým,
Kimine göre de geçilmez surdum.

Elimden tutulma umudum boþmuþ,
Düþünmeden sözü söylemek yaþmýþ,
Ýçinden kýzarak sýrýtmak hoþmuþ,
Ölsem de istemem þahlardan yardým.

Vazgeçtim beyleri rahatsýz etmem,
Pamukluk, yamukluk yolunda gitmem;
Kapýlarda kuyruk sallayýp yatmam,
Çok geniþ görüþlü deðil hep dardým.

Makam, mevki, þöhret istemez baþým;
Her zaman kalbime aktý gözyaþým,
El öpmeye uygun deðildir yaþým,
Zavallý Dursunî cýlýz bir kurdum.

Dursun Yeþil –2009


Sosyal Medyada Paylaşın: