Son Yol

Son Yol

karanlýðýmda göksüz bu kýsýr döngü
eski günleri düþünmek de kurtarmaz adýmlarýmýn kaderini
ne o mavilik ne o karþý ki bahçenin aydýnlýk yeþilliði
güneþ deðmiþ bir kere ellerimize yüzümüze gülüm
geri dönüþ yok
bu yol son yol
bu yolculuðun dönüþü yok
ve ellerimde sensizlik ýslýklarým
ve dopdoluyum boþluðunla
ve çantamý hazýrladým içli bir içtenlikle
çantamda yollarýn sana kavuþmasý ümidi
çantamda ümitten baþka bir þey yok

açýk mavidir ölüm
hiçbirinin sonunda da olmasan
ama sanaysa tüm yollar…

göðsümün ortasýnda duran kayada
kendim duruyorum paslanmadým
arý duru hayalinle muþtulanmana duyarlý
seni bana dumanlý sabahlar taþýr mahçup
gece kadar yer edememekten dertli acýlarýma
taze gün kýrgýnýyým
eskirken çizdiklerim kýrmýzý tadýnda
parçalý bulutlarla ekeþen þiir eskizleri

begonya boylu tutardým ellerini
içimize kimbilir neler doðardý
yanýndan ayrýlmaya bile kýyamazdým
seni býrakmamayý istemeyi yorgan yaptým
parke taþlý yollarýn olmak isterken
bana geliþine

bukaðýsý boþanmýþsa gün ýþýðýnýn
dudaðýnýn karanfil bakýþlý güncesinden
kýsýk ýþýklý limanlarýma yanaþmaya
kimse cesaret edemez bilesin maral ürperiþlim
sen olmazsan bütün olmazlar daha bir olmazlaþýr
bir tanem hazan da aðlarmýþ
vapurlar da küsermiþ istanbul’a
sana çay demlemezsem saçlarýmýn renginde
hüzün kantolarý da para etmezmiþ
hep sen sanýrmýþým da aðlarmýþým çiçek demetlerine
yalnýzlýk böyle vahþi ve barbarsa
sensizlik de seninle ilgili
seninle meneviþlenen yüreðime söyledim
bileklerimi uzak uçurumlara kaçýrdýðýn
bakýþlarýnla kestim
kaným gözlerinin renginde akacak
kederimle beslediðim bu zakkum
geç saatlere kadar bekleyecek
ikimizi...

’klarnet taksim sýzýsýydý sensiz bu güvercinsizlik
en çocuk halimde kýrýk oyuncaðýmdý ayrý olmak senden’


yaðmuru izleyen çocuklar gibi...

þiirlerimle

ve

þiirlerimde

bekliyorum...

Kaðan Ýþçen




(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: