“Bana en güzel cennetlerini unutturacak kadar rabbimin, Ýçimde ebedi bir sýzý olarak kalacak kadar da derin Ve görürmüþ gibi kederini gelecek günlerin, Masmavi ufuklara dalmýþ o gözlerinin, Nice nice mevsimleri geçerdi içinden Yedi cennet iklimlerinin...”
Hani, tel tel uçuþtururken saçlarýný rüzgâr, O uzun ikindilerinde yaz günlerinin... Bir kuþ kanatlanýr gibi çýrpýnýrdý yüreðim Bir kuþ kanatlansa, ürkecek yüreðine...
Garip bir yalnýzlýkla birden üþürdü ruhum, Gözlerinde erirken akþamýn son ýþýklarý... Sensiz aldýðým her nefes haramdý bilirdim, Ve sensiz yaþayacaðým her dakika yalan… Yalnýz tek bir þey var ki; hâlâ hakikat olan Gençliðimizin bütün masumiyeti ile Ýçimizde yaþayýp yaþattýðýmýz aþk Ve neydi ya hani o gözlerimiz?.. Çocukça bir telaþla kaçýþan…
A. Hüsnü Sezgin
Aðustos 1976
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
4Mevsim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.