UTANDIM

Söz kesmez göbeðini,
Ensesi kalýn ; besi...
Bir tarafta aç ; sefil
Gördümde utandým.

Doðru neresinde onun,
Yok mu sahte gülüþü,
Yalan dolmuþ gözleri;
Boðuldumda utandým.

Ýklim vardý , çok çeþit,
Yeþillenirdi tabiat.
Yurdundan olmuþ kuþ;
Tutamadým, utandým.

Hücum eder sýrtlanlar,
Yere düþtüm, yorgunum.
Ýyilerde var þükür ,
Silkindimde; utandým...

Mermi yakar diyarlarý,
Bombardýman , savaþ yeri...
Topla cehennemden bedenimi,
Kaçtýmda, utandým.

Kaygýsýzdýr büyük adam.
Bir tuþla; oldum tuþ.
Kaným donmuþ; lapa pirinç,
Akamadým , utandým.

Zengin odur ; iklim o ;
Sermayesi has yürek.
Dengim odur; dostum o ,
Tek TÜRKÝYE ; tek yürek

Kurtar neslini cengaver ,
Yüksel göðe , inme hiç.
Siz pislik; ben terbiye ;
Sövemedim , utandým...

yusufay

Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir .
Ýzinsiz kopyalanamaz baþka yerde yayýnlanamaz.

Sosyal Medyada Paylaşın: