Kainatýn Gül’ü yükselirken bu gece göðe
Ellerimiz bakarmý hiç topraða...
Alývermiþ Cebrail kalbini,
Boþaltmýþ, iman ve hikmetle dolu leðene...
Bu gece, iþte bu gece
Sarýlmalý, sarýlmalý sýmsýký
Namaz denen o güçlü direðe...
Namaz ki; mevsimleridir ömrün
Sabah, ilkbaharý yaþatýr,
Öðle yaz...
Ýkindi sonbaharý,
Akþam kýþ
Ve iþte yatsý
Bitimi ömür denen sürenin
Uyku vakti, gitme vakti, bu diyardan.
Elde avuçta ne varsa
Alýp sýrtýna göç etmek
Sonsuz diyarlara
Sevgilinin yanýna...
Eli boþ gidilirmi sevgiliye,
Kainatýn Gül’ü yükselirken bu gece göðe
Güzellikler,
Rahmet rahmet dökülürken yerlere
Eller bakarmý hiç topraða...
Durma aç, korkma geç kaldým diye
Kimin yok ki alnýnda koca bir leke
Benim,senin, onun
Kimbilir belki bu son yakarýþ,
En son göðe yükseliþ gül peþinden,
Gül kokusu sarsýn benliðini
Belki de son kez...
Belki de son kez....
19/07/2009-nilkurt
EDEBÝYAT DEFTERÝ AÝLESÝNÝN MÝRAÇ KANDÝLÝNÝ KUTLUYORUM...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.