Yangýnlara yas var, matem güllere,
Böyle mi olurdu, düþmek dillere?
Okudum, üfledim belki bin kere!
Bilemedim bu sevdayý ezeli,
Gönlümüz mü seçer acep güzeli?
Gönle güven olmaz, eser rüzgarla,
Yokluða býrakýr, yaðan her karla,
Zamansýzca gelir, hep dalgalarla;
Dayanacak hangi kýyý bulunur ?
Arzusu ölümle ancak son bulur.
Oyun olmaz, inanma sen gönlüme,
Ýkimizi birden götürür güme,
Huzuru beklerken, boðar da gama;
Gün gelir, kaçacak yer bulamazsýn,
Gönül bu, kimseye anlatamazsýn...
Çok zamandan beri açýk aramýz,
Kapanmaya yüz tutuyor yaramýz,
Elimiz de kalan tek hatýramýz;
Bir sevdaya diktiðimiz kýzýl gül,
Ve dalýna konan bir garip bülbül.
Gözüm güllerdedir, kulaðým seste,
Ýçime çekerim her bir nefeste,
Ýþim yok, daraldým artýk kafeste!
Bir celsede, azat ettim gönlümü,
Yaþýyorum, arta kalan ömrümü...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.