)
Þarkýda dediði gibi,
“Ölümsüz aþklar vardýr da,
Ölmeyen aþýk var mý...?”
Sanmýyorum...
“Güvenme gençliðine,
Ölenler hep yaþlýlar mý?”
Ne kadar doðru deðil mi?
Ýnsanýn doðumu,
Elinde olmadýðý gibi,
Ölümü de elinde deðildir...
Ýstemese de, doðduðu gibi
Ne zaman öleceðini,
Kim bilebilir?
Ne þekilde ölecek,
Nasýl ölecek,
Nerede ölecek,
Ne zaman ölecek,
Ölüm yoluna ne halde girecek,
Bilen var mý bunlarý..?
O da hayýr.
Cevabýnýz, hayýr olduðuna göre
Kimse bilmiyor...
Bir bilen olmalý.
Öyle ise bilen kim?
Yaþama hakkýný veren,
Kayýbý hakkýyla bilen Allah...
Yalnýzca Allah.
O zaman bu bitmeyen koþu,
Sonu gelmeyen telaþ,
Bir ömür süren korku ne?
Ýnsandaki bu hýrs,
Ýnsandaki bu açlýk,
Aç gözlülük,
Hakkýna razý olmamak,
Neden, neden?
Sanýrým tek sebebi var...
Kýsacýk ömrüne,
Çok þeyler sýðdýrmak istemesi.
O da mümkün mü dersiniz?
Bence hayýr...
Neden?
Çünkü, o da yaratanýn elinde...
Kimine, küçücük bir kaþýkla,
Kimine kepçe ile kazanla,
Kimine KARUN gibi,
Sonsuz, sýnýrsýz vermiþtir.
Demek, o da bizim elimizde deðil...
Peki, ne yapmak gerekir o zaman?
Allah’ýn taktirine,
Allah’ýn verdiðine razý olmak,
Tevekkül etmek...
Yalan mý dostlar?
Bükemeyeceðimiz bileðin,
Elini öpmek de bir asillik,
Yücelik, bilgelik
Büyüklük deðil midir?
Hepimiz, bize verilen süreler
Bu sahnede oyuncuyuz...
Süre dolacak,
Oyun sona erecek,
Perde kapanacak,
Devrimiz bitecek,
Yeni oyuncular,
Ayni sahnede oynayacaklar...
Ýþte, böyle bir oyun deðil mi,
“HAYAT...” dediðimiz?
18. 07. 2009
Suat TUTAK
(Yeni yazdýðým Þiirlerimden