Kum fýrtýnasý esti bu sabah
Bir rüzgar savurdu eskiye ait kýrýntýlarý
Her bir kýrýntý sessizce aðladý
Gücüm yetmedi susturmaya
Topraktan sýyrýldý köklerim
Ýçimdeki her bir dal kurumaya yüz tuttu
Ben suladýkça toprak ekledikçe gövdemin sonuna
Ýnatla isyanlarda köklerim
Baktýðým her yer aynaya dönüþüyor
Ne yana baksam garip bir beden
Sorgularda yorulmuþ bitkin ama hala
Kumral gözlerinde umut kýrýntýlarý gizli
Mavi sevdasý siyahla aþk yapmakta
Hüzünler mavi giymiþ üzerine
Alýntý deðil kendi eti
Kokuþmaya yüz tutmuþ düþünceler intiharda
Gölgesinde beklenmiþ bir gün
Ömre bedel bir an
Yolsuz edepsiz kelimeleri içi dolu gömmeye hazýr
Renklerin renksizliði isyanda
Kendini kendinde arayan bir kadýn
Kumral görünen ama mavi bakan hüzünlü gözler
Kýrýlmýþ dallarýndan yeþiller üretiyor
Hayatýn ilahi aþkýný yaþamý üretiyor...