MECNUN GİBİ

Dipsiz bir kuyuya düþmüþüm gibi,
Ýndikçe inerim bitmez hiç yolum.
Ruhumu savurur alevden tipi,
Saðým buz tutarken kavrulur solum.

Aþka tercümanken neyin avazý,
Toros daðlarýný yüklendim bazý.
Ne zaman yazýlmýþ bu kara yazý;
Kýrýldý mevsimsiz kanadým kolum.

Geceyi örterken yýldýzlar seli,
Uykumun katili sarar hep eli.
Görenler dese de mecnuna deli,
Derde düçar olan garip bir kulum.

Baykuþ ulaþsa da tek amacýna,
Gönlü asamazlar daraðacýna.
Dünya sarayýnýn altýn tacýna,
Deðer vermeyince bu oldu halim.

Sosyal Medyada Paylaşın: