BULMAK

Bir an kayboldun, yaþadým kýyameti,
Yoruldun ama buldun ey kalbim emaneti.
Yeniden su yürüdü, dalýma yapraðýma,
Bir bakýþýn can verdi kurumuþ topraðýma.
Çiçeðe durdu kalbim içtim parmaklarýndan,
Bir aydýnlýk denizin sonsuz derinliðinde.
Hülyalý gözlerinin o güzel serinliðinde,
Bir ýþýk, bir kelebek, biraz çiçek, biraz kuþ...
Yeni ülke yüzen ellerinde kaybolmuþ.
Soluðum kuþ misali uçuyor ellerine,
Kapýlýp gidiyorum saçýnýn tellerine.
Gözlerinden göðsüme alim bir yýldýz akar,
Bir gülüþün içimde sayýsýz lamba yakar.
Bir kurtuluþtur o an çaðrýlsa senin adýn,
Sesin ne kadar sýcak sesin ne kadar yakýn.
Tabiat bembeyaz gelinlik giymiþ gibi,
Yüzüme kar yaðýyor sanki elinmiþ gibi.
Sensiz geçen zamaný belli yaþayamamýþým,
Sensizlik bir kuyuymuþ onu aþamamýþým.
Bir yol buldun öteye geçerek gözlerinden,
Ýþte yeni bir dünya o güzel sözlerinden

16/07/2009/ÝZMÝR













































































Sosyal Medyada Paylaşın: