İNSANLIK ÇÖKTÜ.

Ne desem yakýþýr, bu cahillere.
Hakikat özünden, nasip sizlere.
Þarlatan düzenin, her þeyi kötü.
Ýþte bundan ahlak, insanlýk çöktü.

Ne kitap severler, ne de okurlar.
Gazete mecmua, seksse alýrlar.
Sadece Tviyle, tatmin olurlar.
Ýþte bundan ahlak, insanlýk çöktü.

Ýlim yok irfan yok, buluþ nafile.
Biz köle olmuþuz, yabancý ele.
Fakirlik yoksulluk, sadece çile.
Ýþte bundan ahlak, insanlýk çöktü.

Sadece parayla, insan barýþtý.
Bedava kazanca, simsar alýþtý.
Dünyayý soyanlar, bize bulaþtý.
Ýþte bundan ahlak, insanlýk çöktü.

Yunus ahlakýyla, yunmuyor insan.
Mevlana çaðýrýr, gelmiyor insan.
Elim belim dilim, demiyor insan.
Ýþte bundan ahlak, insanlýk çöktü.

Vatan millet seven, vardýr devirde.
Fakat hainde çok, dolu her yerde.
Haramkar olanlar, her zaman önde.
Ýþte bundan ahlak, insanlýk çöktü.

Çeki düzen ister, bu gidiþ beyler.
Ýlimsiz irfansýz, toplumlar neyler.
Topal þeytan durmaz, bundan dans eder.
Ýþte bundan ahlak, insanlýk çöktü.

Din simsarý doldu, para pul için.
Peygamberde yok ki, Rabbim kul için.
Ahkam keser güçlü, bize zul için.
Ýþte bundan ahlak, insanlýk çöktü.

Derler ki alimler, toplum layýksa.
Ýnsanlar insana, kul halayýksa.
Türkmendaðlý boþtur, ne kadar yazsa.
Ýþte bundan ahlak, insanlýk çöktü.
HÝLMÝ CAN.
16.TEMMUZ.2009. (2377)

Sosyal Medyada Paylaşın: