SIZI...
Sen, karanlýðýma güneþ,
Sen, topraðýma dökülen yaðmur,
Sen benim topraðým, topraðým hasat, hasat ise sendin.
Sen, kayalara çarpan dalgalarýn köpüðüydün.
Ben ise, gözlerine yansýyan bir görüntüden ibarettim sadece.
Þimdi ise, dökülen bir yapraðýn koptuðu yerdeki sýzýsýn.
biliyorum bir daha hiç dönmeyeceksin.
bir daha hiç görmeyeceðim seni, sesini duyamayacaðým
ve hiçbir zaman ellerim ellerini tutamayacak
aramýyorsun artýk, saydým tam bir ay oldu.
çýnarýn gölgesine dökülen yaprak tanesi,
hala, benden gittiðin günkü kadar yeþil mi ela gözlerin?
Hala, döküldüðün yerdeki sýzýn geçmedi
karanlýk çökmüþ üstüme
biliyor musun, buralarda hiç güneþ doðmuyor.
yaðmur yaðmýyor hiç...
tarla sürülemiyor
toprak doymuyor, tomurcuk vermiyor.
ne dalgalar köpürüyor artýk nede ben senin gözlerine yansýyorum.
Kalmýþým yalnýz baþýma.
Terk edilmiþim karanlýðýn gölgelerinde.
Çýnarým ben, kimsesiz tarlanýn bir köþesinde.
Dalýmdaki tek yapraðýmdýn sen.
Bir sen kalmýþtýn bana kocaman sandýðým dünyamda.
Döküldün ya hani, koptun ya dalýmdan, sýzladý ya þuracýk;
Karalýk çöker.
Güneþ doðmaz. Yaðmur yaðmaz.
Tarla sürülmez. Toprak doymaz.
Tomurcuk vermez.
Dalgalarda köpürmez artýk.
Ve sen bir yapraðýn koptuðu yerdeki sýzý olmaya devam edersin.
Çýnarýn gölgesine dökülen yaprak tanesi,
Hala, benden gittiðin günkü kadar yeþil mi ela gözlerin?
GÝZEM TUÐÇE
ÖZEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.