gecesini boşa harcayan adam...

Küçük bir kasabadadýr þimdi
Susamýþtýr
Uykusundan uyanmýþtýr
Saðýna soluna dönüp dururken uykusu da kaçmýþtýr
Kalkýp bir sigara yakmýþtýr
Kirli sakallarýnda gezmiþtir elleri
Perdeyi ucundan çekip açmýþtýr
Sokaklarda kimseleri göremeyip
Biraz ürkmüþtür belki
Ve kapýsýna bakmýþtýr
Kim bilir kaç zamandýr çalmayan
Sonra karanlýk odasýnda
Gözleri karanlýða daha da alýþtýðýndan
Sessiz eþyalara dönüp bakmýþtýr
Düþünmüþtür geçen yýllarý
Bir þeyler karalamak gelmiþtir içinden
Kaðýt kalem hazýrlamýþtýr
Lakin ne yazacaðýný düþünürken
Bütün hevesi kaçmýþtýr
Yazacak onlarca cümlenin arasýndan
Þimdiki halini anlatacak bir tanesini bulamamýþtýr
Dalgýndýr
Uykusuzdur
Yalnýzdýr
Eski dostlarýný hatýrlamýþtýr
Dost sandýðý adamlarý
Kimi para uðruna baþka yollara giren
Kimi ucuz sevdalara boyun eðen
Þimdi ihtimal hepsi kaybeden eski dostlarýný hatýrlamýþtýr
Sonra yine o kadýn gelmiþtir aklýna
Çekip gideli yýllar olmuþtur
Fakat o gözleri yine de çýkaramamýþtýr aklýndan
Belki þimdi çocuðu bile vardýr
Belki de …
Belkisi yoktur
Faydasý yoktur zira
Þimdi herkesten uzakta
Küçük bir kasabadadýr
Gece yarýsýdýr
Yýldýzlar görünmez puslu camlarda
Pencereler soðuktur
Buðulu camlara adýný yazar
Aðlamak gelir içinden nedensiz
Susar
Zaten konuþacak kimsesi de yoktur
Ýçindeki buzlar yavaþça erimeye baþlar
Yalnýz olduðunu anladýðý zamandýr gece yarýsý
Gece yarýsý bambaþka biri olur
Þimdi yavaþça yerinden kalkmýþtýr
Dýþarý çýkar
Hava serinlemiþtir
Ellerini cebine atar
Hýzlýca yürümeye baþlar
Arkasýnda biri varmýþ gibi
Sonra bir þarký söylemeye baþlar
Uzun zamandýr unuttuðu bir þarký
Hoþuna gider söylemek
Bir ara koþmaya baþlar
Sonra durur aniden
Ve evine gider
Korkmuþtur
Gecelerde kendisini bulduðuna inansa da
Korkutur onu gecelerin yalnýzlýðý
Gidip yatar yataðýna
Iþýklarý söndürmemiþtir
Yorganýnýn altýnda
Küçük bir çocukken annesinin masalýný beklerken
Beklediði gibi beklemektedir
Uykusu yoktur
Neyi beklediðini de bilmemektedir
Annesini hala çok özlemektedir
Aðlamaya baþlar
Kimseye anlatacak bir hikayesi yoktur belki
Fakat yaþamak onu da çok yorar
Bildiði herkesi unutur
Unuttuklarýný yaþamaya baþlar
Kalemini alýr eline
Ve kýrýp yere atar
Yazmanýn da faydasý yoktur artýk
Kaderin yazdýðýna bakar
Hayallerinden ne kadar da baþkadýr
Kaderin daha kaç gece yalnýzlýk yazacaðýný bilmez
Kaderi onun yüzüne
Onun yüzü aynaya gülmez
Küçük bir kasabadadýr þimdi
Uykusundan uyanmýþtýr
Kim bilir kaç gecesini
Böyle boþa harcamýþtýr…

Sosyal Medyada Paylaşın: